درگذشت سرکار خانم نیره جلالی مهاجر – مادر بهکیش – را به خانواده محترم او، به جامعه خانواده‌های شهیدان و زندانیان
سیاسی، به سازمان چریکهای فدایی خلق ایران و به مردم تهران تسلیت می‌گویم.
اکنون، مادران خاوران، زنی
پرشور و ناآرام و مردم ایران یکی دیگر از مظاهر پرافتخار زن به‌پاخاسته ایرانی را از
دست دادند.
او رستگار شد و به پنج فرزند
و دامادش که در دهه شصت در رویارویی با رژیم ولایت فقیه به شهادت رسیدند، پیوست. اما
دادخواهی و عصیان و اعتراضی که او و دیگر مادران والای ایران زمین شعله‌ور کرده‌اند،
پابرجاست.
و سرانجام سخن و پيام او به واقعيت خواهد پيوست كه
«صبر و استقامت داشته باشيد، بالاخره نتيجه مي‌دهد».
پايداري طولاني مادر بهكيش
كه به‌‌‌قول خودش بيشتر عمر را جلوي زندان‌ها براي گرفتن ملاقات يا در گورستان‌ها گذراند،
رنج‌هاي بسيار براي او داشت. اما او و ديگر
مادراني مانند او را كه در صف مقدم اعتراض و مقاومت عليه استبداد مذهبي مبارزه مي‌كنند،
در بالاترين جايگاه معنوي جامعه ايران قرار داده است.
جاي خالي اين مادر بزرگوار
را بي‌شك ديگر مادران مقاومي پر مي‌كنند كه در حال مبارزه عليه رژيم حاكم‌اند و ياد
و آرمان فرزندان شهيدشان را زنده و فروزان نگهداشته‌اند.
