ریشه‌کنی
خشونت و بهره‌کشی علیه زن ایرانی در گرو سرنگونی رژیم
در
روز جهانی منع خشونت علیه زنان، به همه خواهرانم در ایران و سراسر جهان که برای
برابری و آزادی و پایان دادن به خشونت و ستم علیه زنان به‌پا خاسته‌اند و به همه
زنانی که در این پیکار رنج کشیده، شکنجه شده یا بالای دار رفته‌اند، درود می‌فرستم.
آرمان
شکوهمند برابری و جهانی عاری از هر گونه بهره‌کشی و تبعیض و خشونت جنسیتی، با
مقاومت بی‌امان و سازش‌ناپذیر و پرداخت بهای سنگین آن بی‌تردید جامه عمل می‌پوشد.
نزدیک
به شش دهه از کشتار خواهران میرابال در آمریکای لاتین می‌گذرد همان که روز جهانی
منع خشونت به احترام خونهای آنها نام‌گذاری شده است. آن سه خواهر شهید که یادشان
پیوسته در قلوب مدافعان آزادی و برابری زنده است پروانه‌های فراموشی‌ناپذیر نام
گرفتند.
سال‌ها
پس از آن در میهن ما ایران هزاران هزار پروانه، جانهای خود را در زیر شکنجه یا بر
فراز دارها یا میدانهای اعدام در رژیم ولایت فقیه نثار کردند تا شمع آزادیخواهی و
برابری‌طلبی فروزان بماند.
شکنجه
یا اعدام دهها هزار زن بپا خاسته توسط رژیم زن‌ستیز حاکم که در جهان کنونی نمونه
مشابهی ندارد، مهم‌ترین و موحش‌ترین جریان اعمال خشونت علیه زنان در ایران است.
کشتارهای
آغاز دهه ۶۰، قتل‌عام سی هزار زندانی سیاسی در سال ۶۷و قتل یا گروگان‌گیری ۲۲زن پیشتاز مجاهد خلق در سال‌های ۹۰تا ۹۴در پایداری در اشرف و لیبرتی، خصومت ویژه این
رژیم با زنان به‌ویژه زنان مجاهد و مبارز را نمایان کرده است.
طی روزهای ۱۲ تا ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۷( ۲ تا ۶مه
۲۰۱۸) کنفرانس بین‌المللی «فدراسیون جهانی زنان قاضی» در بوئنوس آیرس، پایتخت
آرژانتین برگزار شد. در این کنفرانس زنان قاضی از هشتاد کشور جهان حضور داشتند و پیرامون
موضوعات مربوط به قضات و حقوقدانان زن درکشورهای مختلف به بحث و تبادل نظر
پرداختند.
مریم رجوی طی یک پیام ویدئویی به این کنفرانس
گفت:
به‌کنفرانس شما درود می‌فرستم. از ریاست فدراسیون
جهانی قضات زن، خانم سوزانا مدینا و همکاران او صمیمانه تشکر می‌کنم و برای آنها
آرزوی موفقیت می‌کنم.
این کنفرانس، فرصت مهمی برای گسترش آگاهی‌ها
نسبت به تبعیض و خشونت علیه زنان و راه‌های مقابله با آن است.
ایران یکی از کشورهایی است که بیشتر از همه
زنان را مورد سرکوب و تبعیض قرار داده است. زنان ایران، قربانیان خشونت و آزار جنسی
هستند. این وضعیت به‌خاطر ناآگاهی زنان ایران نیست. برعکس آنها از نظر تحصیلات
دانشگاهی و پیشرفت فرهنگی و فکری در موقعیتی عالی قرار دارند، در حقیقت، این زن‌ستیزی
استبداد مذهبی حاکم بر ایران است که انواع خشونت‌ها را به‌زنان ایران تحمیل کرده
است.
آخوندهای زن ستیز، از هنگام شروع کار خود در
سال ۱۳۵۷، نه تنها تبعیض‌های ضدانسانی علیه زنان را به‌اجرا گذاشته بلكه آنها را
نهادینه كرده و به‌صورت قانون در آورده است.
در قوانین حاکم، حقوق زن به‌اندازه نصف مرد
است. در مقابل دادگاه، شهادت دو زن، معادل شهادت یک مرد است. همچنین سهمیه زن از
ارث، نصف سهمیه مرد است.
طبق این قانون، زن حق طلاق ندارد و كار كردن
زنان و حتی خروج از خانه بدون اجازه همسر ممنوع است، همچنین زنان، از داشتن بسیاری
مشاغل محرومند. از جمله قضاوت برای زنان ممنوع است. این رژیم در شروع حکومت خود،
همه زنان قاضی را برکنار کرد. زنان حتی از تماشای مسابقه فوتبال منع شده‌اند.
قوانین جزایی این رژیم، راه قتل زنان به دست
همسران و یا پدران را باز کرده است. به‌عنوان مثال، اگر زنی توسط شوهر یا پدر یا پدر بزرگ خود به خاطر اتهام‌های
اخلاقی کشته شود، قاتل مجازات نخواهد شد.
در قوانین آخوندها در قبال تجاوز به زنان، نسبت
به مهاجم آسان‌گیری و نسبت به قربانی سخت‌گیری وجود دارد. به عنوان مثال در مورد ریحانه
جباری، دفاع او از خودش در مقابل تجاوز، منجر به مرگ مرد مهاجم شد. اما بعد از هفت
سال زندانی بودن، ریحانه در حالی که ۲۶سال داشت، اعدام شد که خشم عمومی را برانگیخت.
مطالب مرتبط:
پیام مریم رجوی مریم رجوی آذز۱۳۹۴: سرچشمه خشونت علیه زنان در این دوران بنیادگرایی اسلامی است و زنان باید با تمام قوا علیه آن قیام کنند
کلیپ ومتن گزارش کامل کنفرانس نقش زنان درمبارزه بابنیادگرائي وبازدیدمریم رجوی از نمایشگاه ازنان اسفند94
